تامین کننده مواد اولیه آرایشی بهداشتی

تامین کننده مواد اولیه آرایشی بهداشتی چه کاری انجام می دهد؟

محصولات آرایشی و بهداشتی دارای مواد اولیه ای هستند که به طور معمول شیمیایی و یا به صورت ارگانیک می باشند. از ترکیب این مواد اولیه با هم کالاها و محصولات آرایشی و بهداشتی تولید می شوند. تولیدکنندگان برای تهیه این مواد از شرکت های تامین کننده مواد اولیه آرایشی بهداشتی کمک می گیرند و مواد مورد نیاز خود را از این تامین کنندگان می خرند. شرکت های تامین کننده مواد اولیه آرایشی بهداشتی معمولا این مواد را از واردکنندگان و تولیدکنندگان مواد اولیه آرایشی تهیه می کنند و به عنوان واسطه مواد را به تولید کنندگان لوازم آرایشی و بهداشتی می رسانند و یا خود وارد کننده نیز هستند. از آنجایی که محصولات آرایشی و بهداشتی به طور مستقیم با پوست و موهای افراد مصرف کننده در ارتباط می باشند و بر روی آنها قرار می گیرند، کیفیت این مواد اهمیت بسزایی دارد و سلامت بدن انسان در گرو سلامت این ترکیبات اولیه است. به همین منظور شرکت های تامین کننده مواد اولیه آرایشی بهداشتی باید بر اساس استانداردهای مشخص شده توسط سازمان های معتبری همچون سازمان غذا و دارو اقدام به نگهداری و حمل و انتقال این مواد اولیه نمایند. مواد اولیه آرایشی و بهداشتی به خصوص انواع ارگانیک باید در شرایطی نگهداری شوند که فاسد و خراب نگردند و تاریخ انقضای آن ها نگذرد.

تامین کننده مواد اولیه آرایشی بهداشتی چه محدودیت هایی دارد؟

مواد اولیه محصولات آرایشی و بهداشتی به طور معمول از منابع گوناگونی تامین میگردد اما بر خلاف  مواد اولیه تشکیل دهنده مواد غذایی و خوراکی ها که مورد توجه مصرف کنندگان قرار می گیرد، ترکیبات مواد آرایشی چندان مورد توجه خریداران نیست. به عنوان مثال تامین کننده مواد اولیه آرایشی بهداشتی برای تهیه رنگدانه های مورد استفاده در محصولات آرایشی می تواند از مواد شیمیایی یا منابع دیگری همچون زنگ آهن یا حشرات خرد شده استفاده نماید.
با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی و شناخت بیشتر مواد و فواید و مضرات آن ها، مواد اولیه مورد استفاده در ترکیبات محصولات آرایشی و بهداشتی تغییرات زیادی داشته است. پی بردن به خطرات بسیاری از مواد رایج مورد استفاده در ترکیبات این محصولات می تواند بر این صنعت در حال رشد اثرگذار باشد. در گذشته و در زمان مصر باستان اشرافیان و دربار از مواد معدنی برای تهیه رنگ و رنگ آمیزی صورت های خود استفاده می کردند. در دوران یونان باستان نیز از رنگ های معمولی برای آرایش صورت استفاده می شد. این در خالی است که رومیان محصولات آرایشی خود را از نشاسته، روغن زیتون، موم، زعفران، گلاب و سرب تولید می کردند که امروزه بیشتر این موارد دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرد. مثلا از آنجایی که سرب یک عنصر سمی شناخته شده است و شرکت های تامین کننده مواد اولیه آرایشی بهداشتی موظف هستند موادی تهیه کنند که فاقد هر میزان از سرب می باشد.

اغلب محصولات آرایشی و بهداشتی در مواد تشکیل دهنده ترکیبات خود دارای عناصر مشترکی می باشند. به عنوان مثال استفاده از انواع روغن ها به خصوص روغن کرچک و مشتقات آن که در بیشتر مواد آرایشی و بهداشتی یافت می گردد و از تشدید و یا ایجاد آکنه جلوگیری می نماید. شرکت ها تامین کننده مواد اولیه آرایشی معمولا این مواد را در حجم و مقدار زیاد و به صورت عمده خریداری کرده و سپس به شرکت ها تولید کننده گوناگون می فروشند.
یکی از موادی که در بسیاری از محصولات آرایشی و بهداشتی و به عنوان ماده اولیه مورد استفاده قرار می گیرد، دی اکسید تیتانیوم است که به آن جوهر مروارید نیز گفته می شود. این ماده نوعی ماده براق است که منبع نوعی ماده معدنی طبیعی است که با نام گل مروارید میکا شناخته می شود و روی آن را لایه نازکی از دی اکسید تیتانیوم پوشانده است. این پوشش باعث به وجود آمدن پدیده گونی کرومیسم می شود یعنی رنگ ها به دلیل اثرات تداخلی با ماده میکا به صورت شفاف ظاهر می شوند و تغییر ضخامت دی اکسید تیتانیوم موجب تغییر رنگ می گردد. البته معمولا تامین کننده مواد اولیه آرایشی بهداشتی از مواد براق دیگری نیز به عنوان جایگزین استفاده می کند که یکی از این مواد پولک برخی از ماهی ها می باشد. این مواد بیشتر در مواد اولیه لاک های ناخن به کار می روند که حاوی بیسموت می باشند.  اما به دلیل آن که بیسموت قیمت زیادی دارد امروزه به ندرت از آن استفاده می شود و به جای آن بیشتر از پوسته های اکسی کلراید برای ایجاد براقیت استفاده می گردد.

قوانین منع استفاده

اگرچه نمی توان یک قانون کلی برای منع استفاده از برخی مواد اولیه آرایشی و بهداشتی در سر تا سر جهان وضع کرد، اما اکثر کشورها خود دارای نوعی قانون رسمی می باشند که استفاده از برخی مواد را در محصولات آرایشی و بهداشتی ممنوع می کند و شرکت های تامین کننده مواد اولیه آرایشی بهداشتی باید بر اساس این قوانین به تامین این مواد اولیه بپردازند. دو نمونه از منابعی که برای شناخت مواد مضر و ممنوع در حوزه زیبایی و آرایشی می توان به آن استناد کرد، آیین نامه لوازم آرایشی اتحادیه اروپا و لیست مواد تشکیل دهنده لوازم آرایشی کانادا می باشد. معمولا سازمان غذا و داروی آمریکا نسبت به این دو مرجع و در زمینه انتشار اسامی مواد ضعیف تر عمل می کند. قوانینی که اغلب در سال های اخیر در اتحادیه اروپا وضع شده اند و در بخشنامه لوازم آرایشی به چاپ رسید، نسبت به قوانین قبلی سختگیرانه تر می باشند. از جمله این قوانین می توان به منع آزمایش و تست محصولات آرایشی و بهداشتی بر روی حیوانات اشاره کرد. در سال های گذشته اعتراضات زیادی در سطح جهان نسبت تست به مواد آرایشی بر روی حیوانات و مضرات آنها برای حیوانات انجام شده است. همچنین در اتحادیه اروپا تولیدکنندگان می بایست پیش از ارائه محصولات آرایشی و بهداشتی خود به بازار آن ها را از درگاه اطلاع رسانی محصولات آرایشی معرفی نمایند. استفاده از نانو مواد یکی دیگر از مواردی است که امروزه سخت گیری بیشتری راجع به آن می شود و در صورت استفاده از این مواد باید حتما و به طور صریح به کمیسیون اروپا اعلام گردد. این کمیسیون اطلاعات و لیست این نانو مواد را بر اساس مقررات به طور مستمر منتشر می نماید. همچنین قوانینی در مورد افزودنی رنگی و نگهدارنده ها وجود دارد.